پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

چوب، یکی از منابع تأمین انرژی از زمان شناخت آتش توسط بشر تا به امروز بوده است. ۱۸ درصد از جنگل‌های کشور در استان فارس مورد هجوم اَره‌به‌دستانی قرار گرفته که با خشکسالی‌های اخیر، جنگل‌های این استان و حتی شمال کشور را روانه کوره‌های غیرمجاز جهرم کرده و به ذغال تبدیل می‌کنند. تعداد این کوره‌ها در حدود ۹۰۰ واحد در سه بخش «سیمکان»، «کردیان» و «مرکزی» در شهرستان جهرم است که بیش از پنج هزار نفر در آن‌ها مشغول به کار هستند. «جهرم» به دلیل آب و هوای خشک و مناسب، جنس خاک برای تولید مرکبات و همچنین وجود استادکاران ماهر، تنها محلی در کشور است که باکیفیت‌ترین ذغال ایران را تولید می‌کند و در حال حاضر این ذغال علاوه بر مصارف داخلی، به کشورهای حوزه خلیج فارس و حتی اروپا صادر می‌شود. در این روش، چوب ظرف ۲۰ روز به ذغال باکیفیت تبدیل می‌شود. هم‌اکنون در جهرم بیش از ۱۵ نوع ذغال تولید می‌شود. ذغال لیمو شهرت بسیار دارد. متأسفانه در شهرستان جهرم هیچ‌گونه صنف مستقل و مجزایی برای این حرفه وجود ندارد. شاید اگر صنف و اتحادیه‌ای رسمی در این حرفه وجود داشت، بر میزان و نحوه تولید ذغال هم نظارت بیشتر و بهتری می‌شد تا در این شرایط که بسیاری از جنگل‌ها و درختان کشور در معرض نابودی و ساخت و سازهای گاه غیرمجاز قرار گرفته‌اند، ذغال، داغ تازه‌تری بر درخت‌ها نمی‌زد. این روزها که چند استان کشور درگیر سیل و سیلاب و آبگرفتگی هستند، لزوم حفظ و نگهداری درختان و جنگل‌ها به عنوان یکی از تدابیر طبیعت برای جلوگیری از بروز فجایعی مثل ورود سیل به شهرها و روستاها، بیش از پیش به چشم می‌آید.

سخن از آوازه لیموی جهرم از قدیم مطرح بوده، اما اینک زغال درختان لیموی این دیار سرآمد شده و کوره‌های درخت‌سوزی در این شهرستان استان فارس، مقصد زغال‌سازان شده است. داغ و درفش بیکاری و خشک‌سالی بر تنه درختان خورده و تبر طمع بر پیکره درختان فرود آمده تا آتش سودجویی، درختان لیمو و دیگر درختان جهرم و زاگرس را به کوره زغال بسپارد. کوره‌ها و در واقع گودال‌هایی که تنه‌های سوخته و سیاه درختان لیموی جهرم را در بخش «سیمکان» و دو بخش دیگر «کردیان» و «مرکزی» این شهرستان در خود جای داده، نشانگر فشردن دست‌های خشک‌سالی بر گلوی دشت‌ها و باغ‌های این مکان است و باغدار چاره‌ای ندارد جز این‌که درختان تشنه و خشکیده خود را به تبر و کوره بسپارد.